„S@motność w Sieci” – Janusz L. Wiśniewski

Tytuł: S@motność w Sieci

Autor: Janusz L. Wiśniewski
Rok wydania: 2006
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 416

Miłość… chyba każdy pragnie, by napotkała go w swoim życiu. Prawdziwa, wielka, jedyna i taka aż do grobowej deski. Dająca poczucie bezpieczeństwa, własnej wartości i spełnienia, szczęścia. Co jednak z miłością na odległość a dokładniej w Internecie? Czy takie coś w ogóle może zaistnieć.

ON: Jakub, magister matematyki, magister filozofii, doktor matematyki i doktor habilitowany informatyki. Z nieszczęśliwą przeszłością na koncie i uczuciem osamotnienia.

ONA: Mężatka, pracownica biurowa, wiodąca nudne życie i… oczekująca czegoś więcej.

Spotykają się w Sieci, nawiązują więź i od tej pory bezustannie ze sobą piszą. Omawiają życie prywatne, przeszłość, uczucia i wiele innych najróżniejszych rzeczy.

Wiele osób jest ową książką zachwycona, ale ja jak to ja podchodzę do niej nieco inaczej. Po pierwsze początkowo powieść opiera się wyłącznie na mailach. I mimo że zabieg ten jest jak najbardziej ciekawy, to czytanie ich treści było nużące. Maiły one jak dla mnie za bardzo ckliwy i rzewny charakter, co mnie mocno zniechęciło.

Później akcja zaczęła się rozkręcać, gdy zostały przywoływane wspomnienia z przeszłości bohaterów. Te wydawały się całkiem ciekawe i urozmaicały bieg historii, chociaż z drugiej strony też nieco niewiarygodne, ale o tym za chwilę.

Kiedy akcja książki znów powraca do czasów teraźniejszych… pojawia się kolejny problem. Mam na myśli sprawę z samolotem, która jest niczym rodem wyciągnięta z jakiegoś taniego serialu. Przewidywalna i banalna. Ten pomysł mnie niestety kompletnie nie kupił, a wręcz zniechęcił całkowicie.

Przechodząc do głównych bohaterów, to kobieta jest mało wyróżniająca się, nie robiąca praktycznie niczego ciekawego w swoim życiu, a bezustannie i irytująco wzdychająca do swojego ukochanego z Internetu. Za to w przeciwieństwie do niej Jakub to geniusz niemalże w każdej dziedzinie, ogarnięty życiowo, podróżujący po wielu krajach, mający moc doświadczeń, znajomości… czy taki ktoś w ogóle może istnieć? I co więcej jak te dwie przeciwstawne postaci mogły się w sobie zakochać? Niby przeciwieństwa się przyciągają, ale czy na pewno…

Przechodząc jednak do plusów, to między wątkami rzewnej, smutnej miłości znalazły się także ciekawe informacje z dziedzin naukowych. I trzeba przyznać, że autor wykazał się wiedzą godną podziwu.

W książce tej podobał mi się też epilog. I mimo że wielu ludzi bulwersowało się nim i nie chciało takiego zakończenia, tak dla mnie był on idealny. Nieszczęśliwy, ale ładnie zamykający całą powieść.

Podsumowując, mimo wielu zachwytów nad książką, mnie ona osobiście nie porwała. Za dużo w niej monotonnej akcji. Zbyt mało nieszczęścia, takiego prawdziwego. Za dużo usychania z tęsknoty… Chociaż myślę, że dla tych ciekawostek naukowych warto ją też przeczytać, mimo że książka raczej nie o tym.