„Morderstwo w Orient Expressie” – Agatha Christie

Tytuł: Morderstwo w Orient Expressie

Autor: Agatha Christie
Rok wydania: 2014
Wydawnictwo: Dolnośląskie

Liczba stron: 264

Moja przygoda z twórczością Królowej Kryminału rozpoczęła się na początku gimnazjum. Nie pamiętam, którą jej książkę przeczytałam jako pierwszą, ani jakie wywarła na mnie wrażenie. Domyślić się można, że raczej dobre, skoro przez następnych parę lat, nie wychodziłam z biblioteki bez którejś z jej książek. W końcu jednak co za dużo to nie zdrowo. Twórczość Agathy Christie mi się przejadła i przez długi czas nie istniał też dla mnie taki gatunek jak kryminał. Jednak do czasu. Kiedy „Morderstwo w Orient Expressie” pojawiło się niedawno w sprzedaży razem z jakimś magazynem w niskiej cenie, nie mogłam z takiej okazji nie skorzystać.

Pociąg Orient Express w drodze do Europy wiezie ze sobą wielu pasażerów różnej narodowości. Wśród nich znajduje się detektyw Poirot, który wraca do domu po rozwiązaniu zagadki w Azji. Jeden z podróżujących, milioner, Samuel Ratchett zwraca się do niego z prośbą o pomoc przy wykryciu autora listów z pogróżkami, jakie dostaje. Detektyw nie godzi się jednak na to. Następnego dnia okazuje się, że pociąg został unieruchomiony przez zaspę śniegu, a Ratchett zamordowany. Poirot zabiera się za rozwiązanie zagadki śmierci milionera, jednak nie jest to łatwą sprawą, gdyż każdy z pasażerów posiada na czas zbrodni mocne alibi. Dochodzenie wykazuje, że Ratchett tak naprawdę nazywa się Casetti i przed laty był okrutnym mordercą, zatem jego zabójca mógł działać z chęcią zemsty.

Pamiętam jak tych parę lat temu, w przeciwieństwie do wielu ludzi, nienawidziłam Herkulesa Poirota. Zdecydowanie wolałam postać panny Marple, a kiedy natrafiałam na jego nazwisko w książce, automatycznie trafiał mnie szlag, bo jego osoba wybitnie działała mi na nerwy. I w sumie teraz sama nie wiem dlaczego, ponieważ w „Morderstwie w Orient Expressie” detektyw ten nie wyzwalał we mnie tak negatywnych uczuć.

Akcja książki rozgrywa się w ciekawym miejscu. Zwykle czytałam o zbrodniach popełnianych w domach ofiar bądź miejscach ich pracy, także śledztwo na terenie pociągu wydawało się czymś nowym i niespotykanym.

Książka ta trzyma w napięciu aż do ostatnich stron, jednak nie mogę napisać, że cała jej fabuła jest nad wyraz interesująca. Może to kwestia tego, iż jest to kryminał w czystej postaci bez domieszki jakichkolwiek innych gatunków. Nie występują w nim jakiekolwiek wątki poboczne i nie ma opisanych relacji między bohaterami. Większa część książki jest złożona z zeznań świadków w formie dialogów. Ktoś, kto zapatrzony jest w wątki typowo kryminalne, będzie tą książką prawdopodobnie zachwycony. Mnie jednak brakowało w niej czegoś, jakiegoś urozmaicenia przerywającego monotonny bieg śledztwa.

Jeśli jednak jestem w stanie narzekać na akcję książki, to zdecydowanie nie mogę niczego zarzucić zakończeniu i rozwiązaniu zagadki. Jest ono całkowicie zaskakujące i nietypowe. Ciężko jest wskazać właściwego zabójcę, ponieważ jak się okazuje sprawa jest ściśle złożona i skomplikowana.