„Spirala zbrodni” – Tami Hoag

Tytuł: Spirala zbrodni

Autor: Tami Hoag
Rok wydania: 2014
Wydawnictwo: Harlequin Mira

Liczba stron: 432

Po makabrycznym morderstwie rodziny Haasów do aresztu trafia znaleziony na miejscu zbrodni, bezdomny Karl Dahl. Mimo to brak znaczących dowodów obciążających podejrzanego wpływa na to, że sędzia Moore uznaje go za niewinnego i wypuszcza na wolność. Ta decyzja wpływa na ogólne oburzenie społeczeństwa przekonanego o winie Dahla, a sama sędzia staje się obiektem niechęci. Przejawia się to tym, że już po chwili zostaje zaatakowana i dotkliwie pobita przez zakapturzonego przestępcę. Dwójka detektywów Liska i Kovac zajmują się dochodzeniem w tej sprawie, co wcale nie jest łatwe, gdyż liczba podejrzanych, mogących mieć motyw zabójstwa sędzi, stale rośnie.

Muszę przyznać, że biorąc do ręki tę książkę nie spodziewałam się po niej niczego nad wyraz fascynującego. Ot, zwykły thriller uprzyjemniający popołudnia, ale… zaskoczyłam się. I to pozytywnie! Zacznę od tego, że autorka napisała niezwykle wciągającą publikację. Już dawno przy czytaniu jakiejś książki nie miałam tak, że nijak nie mogłam się od niej oderwać. Wmawiałam sobie, że czytam już ostatni rozdział, a potem… że jeszcze jeden i jeszcze jeden i jeszcze jeden i jeszcze… Wpływ na to mają m. in. rozmiary rozdziałów, które mimo że są krótkie, to każdy z nich ujawnia jakąś interesującą informację i sprawia, że nie sposób powieści ot tak odłożyć na półkę.

„[…] na tym właśnie polega odwaga: robić to, czego się boisz, ale wiesz, że jest słuszne. Nie ma odwagi bez strachu.”

Książka rozpoczyna się opisem zwłok znalezionych w domu Haasów. Są one potraktowane w sposób budzący grozę i niejakie oszołomienie. Od początku widać, że zbrodniarz to nie zwykły, nudny czy przypadkowy morderca, a postać o skrupulatnie obmyślonej strategii działania i bądź co bądź dużej inwencji.

Bardzo podobały mi się opisy poczynań Karla Dahla, ukrywającego się tu i ówdzie po ucieczce policji. Ciekawe były jego pomysły na metamorfozę, mimo że niektóre odstręczające, ale czego się nie robi, by nie zostać znalezionym? A jego ostatni kamuflaż był niezwykle kreatywny i wprost nie do uwierzenia. Jego losy i dążenie do celu wykazały też, że z psychiką miał mimo wszystko coś nie tak.

Co mnie w tej książce zaskoczyło nieco negatywnie i zastanowiło to zachowanie detektywa Kovaca względem męża sędzi Moore. Mimo że małżonek miał mało wspólnego z moralnością, był jednym z podejrzanych, a policjant szczerze go nienawidził, to nie uważam, by to co robił Kovac było normalne. Zachowywał się wobec niego, mówiąc eufemistycznie, niemile i agresywnie, a jego taktyka zakrawała już o przemoc jeśli nie fizyczną to psychiczną. Wcześniej nie spotkałam się z książką, w której policjant dopuszczałby się takich czynności wobec człowieka, którego nawet nie złapał na gorącym uczynku, dlatego było to… co najmniej dziwne.

Pomijając tę kwestię, detektywi Kovac i Liska tworzyli świetną i zgraną parę partnerów policyjnych. Ich dialogi zgodne z przysłowiem „kto się lubi, ten się czubi” stanowiły niemałą dawkę humorystyczną, urozmaicającą ponure śledztwo. W książce znajduje się też trochę wulgaryzmów, które jednak wpływają na to, że akcja jest jeszcze bardziej rzeczywista i nieugrzeczniona, a także niebezpieczna.

Trochę w tej powieści również wątków o pornografii, poczuciu niesprawiedliwości i chęci wymierzenia jej na własną rękę, a także miłosnych, toteż każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Do przeczytania książki jak najbardziej zachęcam. To na pewno nieprzeciętny, niezwykle wciągający i trzymający w napięciu thriller, także dla fanów tego gatunku lektura jak najbardziej wskazana.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Harlequin Mira.