„Dziewczyna z sąsiedztwa” – Jack Ketchum

Tytuł: Dziewczyna z sąsiedztwa

Autor: Jack Ketchum
Rok wydania: 2009
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Liczba stron: 301

Przytulne domy, spokojna okolica, miła atmosfera… jak się okazuje nie dla wszystkich. Nastoletnia Meg i jej kaleka siostra Susan są zdane na łaskę szalonej, nienawistnej ciotki Ruth. Wkrótce zamyka ona w piwnicy starszą Meg i wraz z trzema synami zaczyna „bawić się” w okrutną grę, której ofiarą jest młoda dziewczyna. Liczba członków gry i sposobów na tortury stale rośnie. I tylko w jednym, zagubionym chłopcu istnieje nadzieja, że nie zaginą w nim ostatnie okruchy człowieczeństwa. Jednak czy będzie miał na tyle siły by przeciwstawić się ogarniającemu szalonemu okrucieństwu?

Co mogę o tej książce powiedzieć? Pełna okrucieństwa, nienawiści, szaleństwa, chęci wyrządzania krzywdy. Z każdym kolejnym rozdziałem, gdy przejawy okrucieństwa rosną w bohaterach, historia mrozi krew w żyłach i w ciepły dzień wywołuje ciarki na plecach. Przeraża i szokuje to, że mścicielami są dzieci, które zamiast bawić się w chowanego, klasy czy berka, wynajdują w sobie irracjonalne pokłady nienawiści i przyjemność odnajdują w krzywdzeniu i torturach. Ale chyba jeszcze bardziej przeraża to, że inicjatorką całej tej pseudo zabawy jest Ruth, niespełna 40 letnia kobieta, po której można by oczekiwać zdrowego rozsądku czy dojrzałości… Niestety bezskutecznie.

O Ketchumie słyszałam same upiorne opinie. Że przeraża, że niszczy psychikę, że totalnie przegina. I owszem, można się z tym zgodzić, jednak czytając tego typu wypowiedzi, chyba nastawiłam się na coś gorszego. Czego mi w tym zabrakło? Chyba jakiegoś wyrafinowania w zadawaniu bólu (tylko teraz nie bierzcie mnie za psychopatę ;). Historia była straszna, ale nie zawierała w sobie jakiejś niewiarygodnej intrygi, kunsztu…

Brakowało mi również jakiegoś wyjaśnienia, dlaczego Ruth tak się zachowała, jakie miała pobudki, co nią kierowało. Historia rozpoczęła się, trwała i zakończyła. Ale mnie w takich przypadkach zawsze interesują psychologiczne aspekty postępowania, których tu niestety nie ma wyjaśnionych.

Niemniej jednak nie da się ukryć, że „Dziewczyna z sąsiedztwa” to książka bardzo wciągająca, którą jeśli już zaczniecie czytać, to ciężko będzie się wam od niej oderwać. Będziecie chcieli wiedzieć więcej i więcej, równocześnie bojąc się tego, co możecie napotkać na kolejnej stronie. To nie książka dla czytelników o słabych nerwach, a tych zahartowanych w czytaniu o grozie i okrucieństwie.