„Chce się żyć” – Maciej Pieprzyca

Tytuł: Chce się żyć

Autor: Maciej Pieprzyca
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: W.A.B.

Liczba stron: 256

Mateusz Rosiński rodzi się z porażeniem mózgowym, które uniemożliwia mu wykonywanie podstawowych funkcji jak mowa czy też chodzenie. Lekarze są zrezygnowani i stawiają krzyżyk na chłopcu, mając go za roślinę. A jednak jest inaczej. W przeciwieństwie do rozwoju fizycznego, Mateusz jest w pełni rozwinięty umysłowo. I całe życie próbuje udowodnić, że myśli i w środku wszystko z nim w porządku. Dopiero po wielu latach zdobywa sposób na porozumienie się ze światem i od tej pory jego życia wywraca się do góry nogami.

Narratorem książki jest sam Mateusz Rosiński i przez całą książkę poznajemy jego myśli, uczucia i nadzieje, których nie jest w stanie przekazać światu. Pomimo trudnej tematyki, książka utrzymana jest w lekkim tonie. Sposób patrzenia na świat Mateusza jest zabawny, humorystyczny i pełen ironii. Mimo nieciekawego położenia bohatera, nie raz w trakcie czytania możemy zostać rozbawieni.

Książka porusza trudny ale i ważny temat. Pokazuje typowe reakcje społeczeństwa na osobę chorą. Ciekawskie spojrzenia, podśmiewanie się, udawanie, że taka osoba nie istnieje, ukradkowe wlepianie w nią wzroku. I niestety brak świadomości tego, że osoba o upośledzeniu fizycznym nie musi mieć upośledzenia umysłowego. Ta osoba także czuje, myśli i rozumie. A przecież to nie jej wina, że urodziła się taką a nie inną. Mogło to spotkać przecież każdego.

W „Chce się żyć” ukazana jest niezwykła wola walki Mateusza o godziwe życie. O to by się z kimś zaprzyjaźnić, zakochać, a przede wszystkim, by porozumieć ze światem. Niestety ten ostatni mało przejmuje się „rośliną” i nie chce zagłębiać się w jej egzystencję. Postać Mateusza uczy także cierpliwości, pokory i wytrwałości. Przez wiele lat chłopiec, później już mężczyzna stara się, by ktoś go zrozumiał, jednak jego wysiłki schodzą na marne, zamieniając się w złość i frustrację. A jednak bohater nie poddawał się i pewnego pięknego dnia jego marzenie się spełniło. Mógł wykrzyczeć wreszcie światu, że nie jest rośliną, zadziwiając tym nie tylko wątpiącą w niego opiekę medyczną ale także i rodzinę.

Książka mimo dość przygnębiającego tematu, utrzymana jest w optymistycznym nastroju. Nie raz bawi, ale także i nie raz porusza. Za to wciąga od pierwszej strony i nie pozwala na przerwanie jej czytania. Na jej podstawie powstał film, a zarówno on jak i książka oparte są na faktach.